Wichtige Verben und wie man sie konjugiert 
       
      Wie konjugiert man Verben der a-Konjugation: 
       
      Aktiv 
       
recusare - sich weigern, verweigern 
 
Stammformen:  
recusare, recuso, recusavi, recusatum 
 
  
    | Indikativ | 
    Präsens | 
    Futur 1 | 
    Futur 2 | 
    Imperfekt | 
     
  
    | Sg | 
   
  
    | 1. Pers  | 
    recus-o | 
    recusabo | 
    recusavero | 
    recusabam | 
     
  
    | 2. Pers  | 
    recusas | 
    recusabis | 
    recusaveris | 
    recusabas | 
     
  
    | 3. Pers  | 
    recusat | 
    recusabit | 
    recusaverit | 
    recusabat | 
     
 
 
  
    Plural
  | 
      | 
      | 
      | 
      | 
   
  
    | 1. Pers  | 
    recusamus | 
    recusabimus | 
    recusaverimus | 
    recusabamus | 
   
  
    | 2. Pers  | 
    recusatis | 
    recusabitis | 
    recusaveritis | 
    recusabatis | 
   
  
    | 3. Pers  | 
    recusant | 
    recusabunt | 
    recusaverint | 
    recusabant | 
   
 
 
 
  
    | Indikativ | 
    Perfekt | 
    (Übersetzung) | 
    Plusquamperfekt | 
    (Übersetzung) | 
   
  
    | Sg | 
   
  
    | 1. Pers  | 
    recusavi | 
    ich habe verweigert | 
    recusaveram | 
    ich hatte verweigert | 
   
  
    | 2. Pers  | 
    recusavisti | 
    du hast verweigert | 
    recusaveras | 
    du hattest verweigert | 
   
  
    | 3. Pers  | 
    recusavit | 
    er/sie/es hat verweigert | 
    recusaverat | 
    er hatte verweigert | 
   
 
  
    Plural
  | 
    Perfekt | 
    (Übersetzung) | 
    Plusquamperfekt | 
    (Übersetzung) | 
   
  
    | 1. Pers  | 
    recusavimus | 
    wir haben verweigert | 
    recusaveramus | 
    wir hatten verweigert | 
   
  
    | 2. Pers  | 
    recusavistis | 
    sie haben verweigert | 
    recusaveratis | 
    ihr hattet verweigert | 
   
  
    | 3. Pers  | 
    recusaverunt | 
    ihr habt verweigert | 
    recusaverant | 
    sie hatten verweigert | 
   
 
 
 
  
    | Konjunktiv | 
    Präsens | 
    Imperfekt | 
    Perfekt | 
    Plusquamperfekt | 
     
  
    | Sg | 
   
  
    | 1. Pers  | 
    recusem | 
    recusarem | 
    recusaverim | 
    recusavissem | 
     
  
    | 2. Pers  | 
    recuses | 
    recusares | 
    recusaveris | 
    recusavisses | 
     
  
    | 3. Pers  | 
    recuset | 
    recusaret | 
    recusaverit | 
    recusavisset | 
     
 
 
  
    Plural
  | 
      | 
      | 
      | 
      | 
     
  
    | 1. Pers  | 
    recusemus | 
    recusaremus | 
    recusaverimus | 
    recusavissemus | 
     
  
    | 2. Pers  | 
    recusetis | 
    recusaretis | 
    recusaveritis | 
    recusavissetis | 
     
  
    | 3. Pers  | 
    recusent | 
    recusarent | 
    recusaverint | 
    recusavissent | 
     
 
 
 
Passiv 
 
recusari - verweigert werden 
 
  
    | Indikativ | 
    Präsens | 
    (Übersetzung) | 
    Futur 1 | 
    (Übersetzung) | 
   
  
    | Sg | 
   
  
    | 3. Pers  | 
    recusatur | 
    er/sie es  wird verweigert | 
    recusabitur | 
    er/sie/es wird verweigert werden | 
   
 
  
    | Plural | 
    Präsens | 
    (Übersetzung) | 
    Futur 1 | 
    (Übersetzung) | 
   
  
    | 3. Pers  | 
    recusantur | 
    sie werden verweigert | 
    recusabuntur | 
    sie werden verweigert werden | 
   
 
 
  
    | Indikativ | 
    Futur 2 | 
    (Übersetzung) | 
    Imperfekt | 
    (Übersetzung) | 
   
  
    | Sg | 
   
  
    | 3. Pers  | 
    recusatus erit | 
    er sie es wird verweigert worden sein | 
    recusabatur | 
    er/sie/es wurde verweigert | 
   
 
  
    Plural
  | 
      | 
    (Übersetzung) | 
      | 
    (Übersetzung) | 
   
  
    | 3. Pers  | 
    recusatus erint | 
    sie werden verweigert worden sein | 
    recusabantur | 
    sie wurden verweigert | 
   
 
 
  
    | Indikativ | 
    Perfekt | 
    (Übersetzung) | 
    Plusquamperfekt | 
    (Übersetzung) | 
   
  
    | Sg | 
   
  
    | 3. Pers  | 
    recusatus est | 
    er/sie es ist verweigert worden | 
    recusatus erat | 
    er/sie/es war verweigert worden | 
   
 
  
    Plural
  | 
      | 
      | 
      | 
      | 
   
  
    | 3. Pers  | 
    recusati sunt | 
    sie sind verweigert worden | 
    recusati erant | 
    sie waren verweigert worden | 
   
 
 
 
 
  
    | Konj. | 
    Präsens | 
    Imperfekt | 
    Perfekt | 
    Plusquamperfekt | 
     
  
    | Sg | 
   
  
    | 1. Pers  | 
    recuser | 
    recusarer | 
    recusatus sim | 
    recusatus essem | 
     
  
    | 2. Pers  | 
    recuseris | 
    recusareris | 
    recusatus sis | 
    recusatus esses | 
     
  
    | 3. Pers  | 
    recusetur | 
    recusaretur | 
    recusatus sit | 
    recusatus esset | 
     
 
 
  
    Plural
  | 
      | 
      | 
      | 
      | 
     
  
    | 1. Pers  | 
    recusemur | 
    recusaremur | 
    recusati simus | 
    recusati essemus | 
     
  
    | 2. Pers  | 
    recusemini | 
    recusaremini | 
    recusati sitis | 
    recusati essetis | 
     
  
    | 3. Pers  | 
    recusentur | 
    recusarentur | 
    recusati sint | 
    recusati essent | 
     
 
 
 
 
 
Das Partizip Präsens Aktiv (PPA) 
 
  
    | Singular | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum | 
   
  
    | Nominativ | 
    recusans | 
    recusans | 
    recusans | 
   
  
    | Genitiv | 
    recusantis | 
    recusantis | 
    recusantis | 
   
  
    | Dativ | 
    recusanti | 
    recusanti | 
    recusanti | 
   
  
    | Akkusativ | 
    recusantem | 
    recusantem | 
    recusans | 
   
  
    | Ablativ | 
    recusanti 
      recusante | 
    recusanti 
      recusante | 
    recusanti 
      recusante | 
   
 
 
  
    | Plural | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum | 
   
  
    | Nominativ | 
    recusantes | 
    recusantes | 
    recusantia | 
   
  
    | Genitiv | 
    recusantium 
      recusantum | 
    recusantium 
      recusantum | 
    recusantium  
      recusantum | 
   
  
    | Dativ | 
    recusantibus | 
    recusantibus | 
    recusantibus | 
   
  
    | Akkusativ | 
    recusantes | 
    recusantes | 
    recusantia | 
   
  
    | Ablativ | 
    recusantibus | 
    recusantibus | 
    recusantibus | 
   
 
 
 
 
 
Das Partizip Perfekt Passiv (PPP) 
 
  
    | Singular | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum | 
   
  
    | Nominativ | 
    recusatus | 
    recusata | 
    recusatum | 
   
  
    | Genitiv | 
    recusati | 
    recusatae | 
    recusati | 
   
  
    | Dativ | 
    recusato | 
    recusatae | 
    recusato | 
   
  
    | Akkusativ | 
    recusatum | 
    recusatam | 
    recusatum | 
   
  
    | Ablativ | 
    recusato
  | 
    recusata
  | 
    recusato
  | 
   
 
 
  
    | Plural | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum | 
   
  
    | Nominativ | 
    recusati | 
    recusatae | 
    recusata | 
   
  
    | Genitiv | 
    recusatorum | 
    recusatarum | 
    recusatorum | 
   
  
    | Dativ | 
    recusatis | 
    recusatis | 
    recusatis | 
   
  
    | Akkusativ | 
    recusatos | 
    recusatas | 
    recusata | 
   
  
    | Ablativ | 
    recusatis
  | 
    recusatis
  | 
    recusatis
  | 
   
 
 
 
 
Das Partizip Futur Aktiv (PFA) 
 
  
    | Singular | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum | 
   
  
    | Nominativ | 
    recusaturus | 
    recusatura | 
    recusaturum | 
   
  
    | Genitiv | 
    recusaturi | 
    recusaturae | 
    recusaturi | 
   
  
    | Dativ | 
    recusaturo | 
    recusaturae | 
    recusaturo | 
   
  
    | Akkusativ | 
    recusaturum | 
    recusaturam | 
    recusaturum | 
   
  
    | Ablativ | 
    recusaturo
  | 
    recusatura
  | 
    recusaturo
  | 
   
 
 
  
    | Plural | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum | 
   
  
    | Nominativ | 
    recusaturi | 
    recusaturae | 
    recusatura | 
   
  
    | Genitiv | 
    recusaturorum | 
    recusaturarum | 
    recusaturorum | 
   
  
    | Dativ | 
    recusaturis | 
    recusaturis | 
    recusaturis | 
   
  
    | Akkusativ | 
    recusaturos | 
    recusaturas | 
    recusatura | 
   
  
    | Ablativ | 
    recusaturis
  | 
    recusaturis
  | 
    recusaturis
  | 
   
 
 
 
 
Infinitive 
 
  
    | Zeit | 
    Aktiv | 
      | 
    Passiv | 
      | 
   
  
    | Gegenwart | 
    recusare | 
    verweigern, sich weigern | 
    recusari | 
    verweigert werden | 
   
  
    | Vorzeitigkeit | 
    recusavisse | 
    sich geweigert 
      haben | 
    recusatum esse | 
    verweigert worden sein | 
   
  
    | Nachzeitigkeit | 
    recusaturum esse | 
    sich weigern 
      werden  | 
    recusatum iri | 
    [künftig, d.h. in Zukunft]  
      verweigert werden | 
   
 
 
 
 Imperativ: 
 
recusa! weigere dich, verweigere! 
recusate! weigert euch, verweigert! |